http://instagram.com/tekstament
daar komt elke week op vrijdagmorgen het nieuwste tekstamentje online.Ik schrijf je elke week een tekstamentje
een mentje dus, straf of eerder zoet?
Woorden van vijf voor een centje.
Fris voor de adem en zacht voor 't gemoed
Elke dag bliksem en donder
Het regent slecht nieuws bovendien
en toch blijft het leven bijzonder
al is het soms moeilijk te zien.
Bij elke eerste schooldag staat
een ouder die een traantje laat.
Het kleintje dat weer groter wordt…
Loslaten is tedere topsport.
Vakantie is vrij kunnen kiezen
om jezelf in de tijd te verliezen.
Aan uren nog seconden gebonden
en liefst niet te vlug teruggevonden.
De klaproos klapt niet in de handen.
Ze klapt nooit uit de biecht.
Ze bloeit voor doden van alle landen
en maakt dat hoop op vrede niet vervliegt.
‘Apenpokken aan het pieken’
kopt de kwalitatieve krant.
Je kan de komkommertijd al rieken
met twintig zieken in het land.
Zo zot van de zee zonder vroeger of later.
Het komen en gaan van dat woelige water
verzandt ook de ribbels op je eigen pad.
De horizon strijkt alle plooien glad.
Jongeren die kinderen los vermoorden
We kunnen de gruwel niet verwoorden.
Ook in kerken en kelders klinkt kogelgeweld
want wapenhandel betekent te veel geld.
Hij wint gezwind de tiende etappe
maar Bini Girmay moet ermee kappen.
De bubbels beukten hem een ooglapje.
Voortaan vraagt hij vast een appelsapje.
Ik werp soms wilde woorden
recht in iemand zijn gezicht.
Zie dan pas hoe ze moorden
en zoek vergeefs ‘delete bericht’.
Geloven in jezelf klinkt simpel
maar dat gevoel zit ver verstopt.
Te vaak heb je je eigen vlag en wimpel
achteloos in de onderste schuif gedropt.
De ‘urne van Arno’, of het frivole spel
van enkele klinkers die tevergeefs trachten
de diepe tristesse en het felle gekwel
van de harde waarheid te verzachten.
Er bestaan geen FAQ’s voor het leven.
Weet je even niet hoe het nu moet?
Volg je gevoel en kies gedreven
de weg die er voor jou het meest toe doet.
Al maanden elke calorie geteld
iedere hap mindfull gekauwd
heb ik me een mand paaseieren besteld
Rome is ook niet op een dag gebouwd…
’t is de week van de lieve dochters,
ze zij hier met drie.
Respect voor hun brave* broer die,
tussen zijn zussen in elk geval
ook een plek verdient op de piëdestal.
* (english if you wish)
Het weer wou ook graag een grap.
We zweefden, de zomer al in de mond,
nu staan we terug in één klap
met beide voeten op bevroren grond.
Vogels gebekt met hooi en gedreven
naar de gevlochten hoop op nieuw leven.
Nesteldrang tussen de tak en de twijgen,
de lente is nu niet meer klein te krijgen.
Het mooie weer nam een vlucht,
de zon liet zich vermommen.
Toen viel de Sahara uit de lucht,
maar alles liever dan bommen.
Vorige Pasen uit de broedkast geboren,
twee hyper haantjes, piep en verwaaid.
Nu kan de buurt het ’s ochtends horen:
hier wordt in stereo gekraaid.
‘Het mag hetzelfde zijn’, zeg ik de kapper
nu al meer dan 20 jaar.
Hij knikt en knipt nog altijd even dapper
mijn dunner wordend grijzend haar.
Deze oorlog woedt dicht bij ons bed
en we zijn -terecht- ontzettend ontzet.
Maar overal ter wereld waar een macht het volk versmacht
is er nood aan meevoelen, hoop en kracht.
Grijze sportzak verdween van mijn fiets
langs de Leie. Van sport mis ik niets.
Liever verloor ik wat gewicht
maar dat is, langs de Leie, geen gezicht.
Valentijn rijmt op rode wijn
maar o wee Tournée Minérale.
‘t Zal dus zonder flesje zijn.
Gelukkig hebben we elkaar
het liefst van al.
Ik zoek een doosje troost om uit te delen
aan de vrienden met verdriet.
Een zalfje om het zeer te helen.
Meer dan warme woorden vind ik niet