Blog – Pagina 2 – Tekstament

Beste lezer, verhalenverteller,

Er is zó veel te vertellen, zo veel de moeite waard om door te geven, zo veel moois om na te laten. Elk heeft zijn verhaal …, een levensles, de reis die jouw leven bepaalde, hoe je je partner leerde kennen, anekdotes uit je beroepsleven of verre herinneringen aan het leven als jongere.

Alles is vluchtig, tegenwoordig bekijk je een foto op een schermpje. Een artikel of verhaal: alles is digitaal. Denk aan die foto die je écht wil houden, die laat je afdrukken.
Een verhaal of een boodschap waarvan je wil dat ze blijven, laat je schrijven.

We moeten later eens praten, dacht ik terwijl mijn ouders flarden van vroeger vertelden. Ik zou me er zeker in verdiepen, in hun verhalen. Later. Sommige gebeurtenissen veranderden hun leven voorgoed, dus ook het mijne, maar ik ken ze niet. Ik had te weinig tijd en dacht dat ze eeuwig zouden leven. Voor mezelf en voor de kinderen zou dit nochtans een extra dimensie betekenen: het weten, het herkennen van gevoelens en manieren van in het leven staan.

Voor jou heb ik tijd
Wat ik bij mijn ouders niet deed, daar maak ik nu mijn job van.
Wil je je verhaal vertellen? Als individu of als koppel? Ik bewerk dat tot
een eerlijk, vlot leesbaar en gevoelig portret. Voor jezelf, om te herlezen zoals je in een fotoboek bladert. Of om door te geven aan de jongere generatie, die nu weinig tijd heeft en ervan overtuigd is dat je er sowieso altijd zal zijn.

Ik schrijf geen boeken, wel verhalen. Waargebeurde verhalen, zoals dat van jou.

Met vriendelijke groet,
Katrien Bonte

Interesse?
0497/928495 – kbk@telenet.be
of bel aan bij Gasthuisstraat 20, 8520 Kuurne, ik sta je graag te woord.
TEKSTAMENT.BE – Katrien Bonte

Copywriting

‘Weet je nog wat gedaan?’ Dé vraag. Goed bedoeld wel. Vorig jaar ruilde ik mijn vaste voltijdse job in voor een onzeker freelance bestaan.
Het in de lucht hangend vraagteken bezorgt me een paniekmoment. ‘Oei, nóg iemand die denkt dat ik hele dagen zit te netflixen in de zetel’. Eigenlijk moet dat wel kunnen, zo zonder schuldgevoel, de benen omhoog en hangend in de kussens Grey’s Anatomy bingewatchen. Kwestie van iets bij te leren op medisch vlak. Hm. Niets voor mij.
Het moment waarop ik naar adem hap om te antwoorden, voel ik me opgelaten en belachelijk, want waarom wil ik weer zoveel opnoemen? (Soms voelt het alsof ik beter een ‘have done’ lijstje aanleg om me te verantwoorden.) ‘De was en de plas, veel gekook, een beetje mantelzorger. En die kleinkinderen, het uitbaten van Gasthuis2.0, …. en al.’

Monkellachje.
Dit jaar, als uitsmijter, vervang ik ‘en al’ door ‘copywriting’. Monkellachje wordt vragende blik. ‘copywriting’?
Ik, slecht karakter: ‘ja, auteur van copy, content, je weet wel, storytelling, brands en baselines,… en al.’ En daar, lap, is hét moment waarop de ander spijt heeft van de vraag en zelf het vraagteken in de lucht ziet hangen. Leve Karma. Terug naar het vertrouwde alledaagse Covid-19 praatje dus.
Zo fijn dat jij me de vraag niet stelde.
En anders is het je helemaal vergeven als je vanaf nu deze blog volgt, met uit het leven gegrepen vertellingen. Niet om te bewijzen dat ik nog een leven heb, of misschien een heel klein beetje, wel omdat ik oprecht hou van schrijven voor een leuke lezer, jij dus. Wie weet kan ik binnenkort iets voor jou uitschrijven. Stel me díe vraag! Copywriting. Yes 😉